Aktualności - Profit Business

Rząd Flamandzki eliminuje, podstawową wiedzę z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem!
| Aktualności Artykuły

Rząd flamandzki postanowił dogłębnie zmienić prawodawstwo dotyczące rozpoczynania działalności gospodarczej. Zniknięcie podstawowej wiedzy z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem we Flandrii Region Flamandzki. Rząd Flamandzki podjął taką decyzję w sprawie przepisów dotyczących rozpoczynania działalności gospodarczej w Belgii.
Rząd Flamandzki eliminuje, również podstawową wiedzę z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem od września 2018 r
Obecnie obowiązujące dekrety królewskie dotyczące kilku zawodów regulowanych zostaną wykreślone z 01.01.2018.
Nie musisz już mieć podstawowego certyfikatu wiedzy biznesowej, aby rozpocząć działalność gospodarczą.
W przypadku większości zawodów regulowanych warunki zakładania zostaną usunięte z 01.01.2018.

Są to następujące zawody:

1. Hurtownia mięsa
2. Restaurator lub organizator bankietów i cateringów
3. Piekarz
4. Fryzjer
5. Kosmetyczka masażysta pedicure
6. optyk
7. Technik dentystyczny
8. Usługi pogrzebowe
9. Rzeźnik
10. Handel związany z rowerami i pojazdami mechanicznymi

                                  UWAGA WAŻNE!!!

        Skreślenie dotyczy tylko Flandrii.   W sektorze budowlanym obecnie nic się nie zmienia i nadal trzeba udokumentować kompetencje zawodowe w zakresie zawodów chronionych w budownictwie!

                            
Ponad to od 01/09/2019 nie będzie wymagane posiadanie podstawowego certyfikatu zarządzania, aby rozpocząć działalność we Flandrii.
Philippe Muyters, flamandzki minister gospodarki, powiedział, że chce poczekać na przebieg 2018 roku usunąć zarządzanie przedsiębiorstwem z wymogu podstawowej wiedzy. Ten wstępny projekt dekretu jest teraz przekazywany najpierw SERV, która następnie wyda opinię w tej sprawie. Właściwy minister rozpocznie konsultacje z odpowiednimi zainteresowanymi stronami z dziedziny ekonomii i edukacji, aby opracować wizję, strategię i plan podejścia do umiejętności przedsiębiorczych.
Wstępna data rozpoczęcia przypada na 01 września 2018 r.

Tylko we Flandrii Pozostałe regiony belgijskie nie zareagowały jeszcze na zniesienie certyfikatu zarządzania przedsiębiorstwem. Różnice w ustawodawstwie między regionami komplikują jednak sytuację belgijskich przedsiębiorców. W chwili obecnej z informacji jakie uzyskaliśmy u ubezpieczycieli i w ministerstwie wnika, że przeniesienie działalności z rejonu Flandrii na inne nie będzie skutkowało koniecznością wykazania certyfikatu zarządzania.

Jest to spore ułatwienie dla rozpoczynających działalność gospodarczą w Belgii jednak należny pamiętać, że niestety w sektorze budowlanym pozostają zawody chronione i oczywiście można sobie otworzyć działalność ale tylko w ograniczonym zakresie i bez prawa do wykonywania zawodów chronionych nie wymienionych wcześniej w tym artykule. Czyli na czas pisania tego artykułu nie wchodzi w grę na przykład wystawianie faktur na pracę w zawodach: elektryka, hydraulika – gaz, stolarstwo(parkiety,meble,montaż stolarki itp), wykończenia(malowanie), płytki – kamień, murowanie(tynki,fasady,docieplenia,izolacje), dekarstwo i wiele innych. 

PODSTAWOWE WAŻNE INFORMACJE DOTYCZĄCE PISANIA I ARCHIWIZACJI FAKTUR.
| Aktualności Artykuły

Chcemy zwrócić Waszą uwagę na fakt, że obrót gotówką w Firmie i przez osoby prowadzące działalność gospodarczą  jest obłożony następującymi warunkami, co do których przestrzegania jesteście Państwo bezwzględnie zobowiązani.

  1. Wszystkie faktury kupna muszą znajdować się w klaserze ACHATS ( kupno)
  2. Wszystkie wyciągi bankowa musza być:   a): Dla SPRL: zaksięgowane i dyspozycyjne w razie kontroli, b): Dla osób fizycznych, jednoosobowych działalności gospodarczych

Jest bardzo ważne żeby konto prywatne było odseparowane od konta prywatnego.

Wszystkie faktury powinny zawierać takie dane jak:

1. Trzeba dostarczyć kosztorys lub oferta

2.  Adres budowy

3.  Detale wykonywanej pracy

4   Ilość godzin przepracowanych

5. Stawka godzinowa

    W przypadku otrzymania gotówki prosimy o uwzględnienie jej w raporcie kasowym.

Dla zachowania wysokich standardów wykonywanych przez Profitbusiness usług – proszę o bezwzględne respektowanie przekazywanych informacji – proszę pamiętać, że odpowiedzialność Biura czy personalnie księgowego, jest jedynie za to jak są opracowane przekazane do odpowiednich urzędów dokumenty dostarczane przez Was jako przedsiębiorców, lub osoby prywatne. Buiro/ra nie ponoszą odpowiedzialności za braki natury formalnej wynikające z błędów w dokumentach, lub ich braku, jeśli nie zostały dostarczone , lub były dostarczone po terminach pozwalających na prawidłową ich ocenę i deklarację w podatkach.

Stawka 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i usług? – informacja dla firm Belgijskich i Polskich tzw. ”A1”
| Aktualności Artykuły

Potwierdzenie posiadania przez nabywcę właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, wraz z potwierdzeniem dokonania dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (dokumenty spedycyjne lub oświadczenie nabywcy) upoważniają podatnika do zastosowania stawki podatku 0 proc. dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535, ze zm.; dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, 
2. eksport towarów, 
3. import towarów, 
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, 
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. 

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

A zatem dostawy towarów dokonywane przez kontrahentów z różnych państw UE traktowane są jako dostawy wewnątrzwspólnotowe. Jeśli przy tym spełniono określone przesłanki ustawowe, to polski podatnik VAT dokonujący takiej transakcji na rzecz kontrahenta znajdującego się na obszarze UE może zastosować preferencyjną, 0-procentową, stawkę podatku od towarów i usług. 

Wg ustawy o VAT przepisy stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju z którego pochodzi firma. 

Stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0 proc., z zastrzeżeniem art. 42.

Przepisy art. 42 ust. 1 ustawy o VAT szczegółowo określają warunki zastosowania 0-procentowej stawki podatku, a mianowicie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 proc., pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Pierwszy z ww. warunków zastosowania preferencyjnej stawki VAT dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Należy podkreślić, że ustawodawca w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji, nadany przez państwo członkowskie. 

Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: „Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxationcustoms/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej”.

Zatem dla potwierdzenia faktu posiadania przez nabywcę właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, można uzyskać informację z systemu VIES dostępnego na stronie Komisji Europejskiej lub informację z Biura Wymiany Informacji o VAT. 

System VIES jest systemem informatycznym umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej. 

Na mocy art. 3 ust. 2 tego rozporządzenia każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi.

Jeśli chodzi o drugi z wyżej wymienionych warunków, czyli zdefiniowanie i wskazanie dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, stosowna regulacja prawna zawarta jest w art. 42 ust. 3 ustawy VAT. W myśl tego przepisu dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju — w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), 
2. kopia faktury, 
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

. Wskazanie w omawianym przepisie na specyfikację jako jeden z dowodów dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę należy odczytywać jako wskazanie przez ustawodawcę na konieczność wykazania elementów identyfikujących towar będący przedmiotem dostawy.

Zgodnie z wolą ustawodawcy, w sytuacji gdy wywóz towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy jest realizowany bezpośrednio przez dostawcę lub bezpośrednio przez unijnego nabywcę, zastosowanie znajdują przepisy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów,
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy, 
3. określenie towarów oraz ich ilości,
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, 
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu — w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy dokumenty, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów dowodami, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. 

Reasumując, warunkami zastosowania 0-procentowej stawki podatku od towarów i usług dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są: zgłoszenie zamiaru dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, zarejestrowanie się jako podatnik VAT UE, posiadanie dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy zarówno w przypadku korzystania, w celu przewozu towaru z usług firm spedycyjnych, jak również wówczas, gdy przewóz odbywa się własnym środkiem transportu lub środkiem transportu unijnego kontrahenta, a także posiadanie informacji o fakcie, że unijny kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. 

W myśl ustawy o VAT, jeżeli warunek, o którym mowa, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa, jako dostawę na terytorium kraju. Otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa wyżej, w terminie późniejszym niż określony, upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

A zatem aby podatnik VAT mógł daną dostawę opodatkować wg stawki 0 proc., powinien przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy posiadać dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa Wspólnoty. 

Nowe zasady delegowania. Czy utrudnią działalność firmom w Belgii?!
| Aktualności Artykuły

Ambasadorowie unijnych państw zatwierdzili ustalenia dotyczące zaostrzenia zasad delegowania pracowników. Zdaniem Konfederacji Lewiatan nowe przepisy naruszą dotychczasową równowagę pomiędzy swobodą świadczenia usług na rynku wewnętrznym a prawem państw członkowskich do wymagania określonych warunków zatrudnienia na ich terytorium. W praktyce doprowadzi to do zwiększenia stanu niepewności i licznych sporów.

– Na ile są to zmiany negatywne z punktu widzenia polskich przedsiębiorców, ale także pracowników, pozwoli odpowiedzieć dopiero proces implementacji postanowień nowej dyrektywy przez poszczególne państwa UE. Ten etap budzi szczególny niepokój, mając na uwadze brak efektywnych instrumentów rozstrzygania sporów dotyczących naruszenia unijnych przepisów, ochrony swobód traktatowych – mówi Robert Lisicki, radca prawny, dyrektor departamentu pracy, dialogu i spraw społecznych Konfederacji Lewiatan.

W uzgodnionym przez Radę i parlament projekcie dyrektywy na uwagę zasługują następujące postanowienia:

– okres delegowania – w przypadku kiedy rzeczywisty okres delegowania na terytorium danego kraju przekroczy 12 miesięcy, do pracownika delegowanego będą miały zastosowanie wszelkie warunki zatrudnienia, które obowiązują w państwie członkowskim oddelegowania. Regulacja ta nie będzie dotyczyła:

procedur, formalności i warunków zawierania i rozwiązywania umów o pracę, w tym klauzul o zakazie konkurencji,
uzupełniających pracowniczych systemów emerytalnych.
Okres 12 miesięcy będzie mógł być przedłużony do 18 miesięcy przez państwo członkowskie na wniosek zainteresowanej firmy.

Tym samym, nawet jeśli obie strony zgadzają się, że prawo polskie powinno mieć zastosowanie do stosunku pracy, to po 12 lub 18 miesiącach pracodawca będzie zobowiązany do porównania każdego aspektu warunków pracy, aby sprawdzić, czy wszystkie one są co najmniej tak korzystne, jak te w kraju oddelegowania.

Do okresu 12 lub 18 miesięcy będzie wliczany okres zastępowania pracownika delegowanego innym pracownikiem delegowanym wykonującym to samo zadanie w tym samym miejscu.

Zmiana warunków zatrudnienia może dotknąć pracownika przebywającego kilka dni na terytorium innego państwa, a na którego okres oddelegowania przypadnie przekroczenie okresu 12 miesięcy.

– wynagrodzenie – odejdziemy od zasady gwarantowania minimalnego wynagrodzenia. Firmy będą miały obowiązek zagwarantować, na zasadzie równego traktowania, wynagrodzenie wymagane w państwie oddelegowania. Tym samym odejdziemy od jasno określonej zasady minimalnego wynagrodzenia.

Zasada porównywania ma dotyczyć całkowitej kwoty brutto a nie porównywanie wysokości poszczególnych składników.

Natomiast na tle tej zasady powstaje szereg pytań, w jaki sposób w praktyce będzie ustalane wynagrodzenie dla poszczególnych kategorii pracowników skoro dyrektywa odsyła do przepisów krajowych oraz praktyk.

– rozszerzono zakres bezwzględnie wymaganych warunków zatrudnienia w okresie pierwszych 12 miesięcy oddelegowania (warunki zamieszkania, stawki dodatków lub zwrot wydatków na pokrycie kosztów podróży, zakwaterowania i wyżywienia w przypadku podróży służbowych na terytorium państwa oddelegowania) oraz rozszerzono zakres źródeł regulacji warunków zatrudnienia poprzez szersze zastosowanie układów zbiorowych.

– Za korzystne rozwiązanie należy uznać obowiązek publikowania w poszczególnych państwach członkowskich, na stronach internetowych, informacji o warunkach zatrudnienia. Brak odpowiednich informacji ma mieć znaczenie przy stosowaniu środków sankcyjnych związanych z niewypełnieniem wymogów krajowych przez przedsiębiorstwa delegujące – dodaje Rober Lisicki.

Państwa członkowskie będą miały dwa lata, od dnia wejścia w życie nowej dyrektywy, na przyjęcie i opublikowanie nowych rozwiązań i dopiero po upływie 2 lat mogą wymagać stosowania nowych rozwiązań. W przypadku transportu nowe rozwiązania będą miały zastosowanie po przyjęciu odpowiednich regulacji dla sektora transportu.

Zwolnienia przychodów zagranicznych
| Aktualności Artykuły

Niezależnie od stosowanej metody unikania podwójnego opodatkowania, ustawodawca wskazał pewne rodzaje przychodów, które zawsze pozostaną zwolnione z opodatkowania w Polsce i których nie należy w ogóle wykazywać na terytorium kraju w rocznej deklaracji podatkowej.

Zwolniona z opodatkowania pozostaje:

  • część przychodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30 % diety z tytułu podróży poza granicami kraju, (co istotne – liczą się dni faktycznego przebywania w stosunku pracy za granicą, zatem również soboty, niedziele i święta),

 

Powyższe zwolnienie nie dotyczy:

  • pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (przebywający w delegacji, uzyskujący wynagrodzenie od swojego polskiego pracodawcy, nawet jeśli wypłata następowałaby w walucie obcej – pracownik ma natomiast prawo do zwolnienia diet otrzymywanych z tytułu takiej podróży – stąd u takiego pracownika co do zasady kwota diety – wypłacona w ramach limitów wynikających z polskich przepisów – będzie w całości zwolniona z podatku);
  • pracownika w związku z jego pobytem poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatora w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku dochodowego;
  • uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej.

UWAGA: Oddelegowanie a delegacja

W przypadku przeniesienia pracownika do pracy w innym zakładzie (np. za granicę) lub po prostu do prac w innym kraju na okres przekraczający 3 miesiące, mówić należy o oddelegowaniu, a nie o wyjeździe w delegację. Pracownik nie powinien rozliczać diet (uzyskiwać diet za oddelegowanie), a tym samym uprawniony jest do korzystania ze zwolnienia 30% wartości diety za wyjazd poza granicę kraju. Nie można jednak wykluczyć przypadku, że podróż służbowa (delegacja) trwa ponad 3 miesiące, zatem zawsze należy kwestię polecenia służbowego badać jednostkowo.

Zwolnieniu podlegają również:

  • w przypadku pracownika przebywającego w delegacji (ale oddelegowany do pracy lub pracownik wykonujący pracę za granicą ich już nie rozliczy) – diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika lub podróży osoby niebędącej pracownikiem – zwolnienie dotyczy diet w wartości nie wyższej niż wskazana tutaj,
  • część dochodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu:
  • stypendiów – w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, wskazanych powyżej,
  • ryczałtów na koszty utrzymania i zakwaterowania wypłacanych z budżetu państwa w związku ze skierowaniem do pracy dydaktycznej w szkołach i ośrodkach akademickich za granicą, przyznanych na podstawie odrębnych przepisów;

Zakwaterowanie

W deklaracji składanej za 2017 r. zwolnieniu podlega wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, niezależnie od miejsca zakwaterowania – pod warunkiem, że miejsce zamieszkania pracownika znajduje się poza miejscowością siedziby zakładu pracy oraz pracownik nie korzysta z podwyższonych ryczałtowych kosztów uzyskania przychodów z tytułu dojazdów do pracy.

Odpowiednio zwolnieniu podlegają również kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200 % wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Misje, wojskowi

W zeznaniu za rok 2017 zwolnienie z podatku dotyczy:

  • świadczeń przyznanych na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw żołnierzom oraz pracownikom wojska wykonującym zadania poza granicami państwa:
    • w składzie jednostki wojskowej użytej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
    • jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych
      – z wyjątkiem wynagrodzenia za pracę oraz uposażeń i innych należności pieniężnych przysługujących z tytułu pełnienia służby;
  • świadczeń przyznanych na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw policjantom, funkcjonariuszom celnym i Straży Granicznej, pracownikom jednostek policyjnych lub jednostek organizacyjnych Straży Granicznej wykonującym zadania poza granicami państwa w składzie kontyngentu w celu udziału w:
    • misji pokojowej, w tym jako obserwator w misji pokojowej organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych,
    • akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
    • organizowaniu i kontroli ruchu granicznego, organizowaniu ochrony granicy państwowej lub zapewnieniu bezpieczeństwa w komunikacji międzynarodowej
      -z wyjątkiem wynagrodzenia za pracę oraz uposażeń i innych należności pieniężnych przysługujących z tytułu pełnienia służby.
  • świadczeń, o których mowa w art. 19 ust. 2, art. 26-28 i art. 36 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. Nr 205, poz. 1203);